Hoe PTSS Geesje haar leven afnam, en hoe Olivier geen oog dichtdeed met al die doden in z’n bed

DEN BOSCH – Geesje zat in een relatie waarin ze seksueel werd misbruikt, bedreigd, belogen en bedrogen. Ze kreeg er PTSS van, het post traumatische stress syndroom. Akelige jaren waarin ze eigenlijk gewoon dood wilde. Tot ze bij het psychotraumacentrum Zuid Nederland van Reinier van Arkel in Vught werd behandeld met de nieuwe therapie SITT. Binnen twee weken voelde ze zich beter dan de tien jaar daarvoor.

Geesje van de Crommert uit Den Bosch is 28. Ze heeft akelige jaren achter de rug. Zat in een relatie waarin ze seksueel werd misbruikt. Ze werd ook bedreigd, o wee, als ze daar met iemand over zou praten. ,,Dan zouden ze mijn lichaam nooit meer vinden, zei hij.” Hij liet Geesje geloven dat haar ouders niet deugden, maakte haar vrienden zwart. Zo weekte hij haar los van iedereen, totdat ze alleen nog van hem was. Ze vertrouwde niemand anders meer. En ze werd ziek. Een post traumatische stress stoornis (PTSS), zo zou uiteindelijk blijken.

Geesje van de Crommert met een van haar katten. Toen ze geen mens meer vertrouwde, vond ze troost bij haar dieren.

© copyright Marc Bolsius

‘In twee weken van je trauma af? Het lijkt wel tovenarij!’

VUGHT – Een posttraumatische stress stoornis haalt je leven danig overhoop. Je kunt het oplopen na een of meer traumatische ervaringen. En meestal betekent het jarenlang ernstige klachten. Maar nu is er een nieuwe behandelmethode waarmee in twee weken goede resultaten worden behaald.

Dat de wereld een gevaarlijke plek lijkt waarin je nooit veilig bent. Dat je geen mens durft te vertrouwen, steeds alert moet zijn, waakzaam. Dat je niet even naar de supermarkt kunt, want wat als je daar wordt aangevallen? Dat een krakende tak je een hartverzakking bezorgt. Dat je uit het niets zó woedend wordt dat je de halve kamer sloopt. Om je dan beschaamd af te vragen wat je in vredesnaam hebt gedaan. En vooral wáárom.

GZ-psycholoog Eva Buijs 

© roy lazet

Als hier ook maar iets van in de media komt, hangen jullie allemaal!

©foto Gerben van Es SFIR 5
BRONVERMELDING VERPLICHT!!!

KRO Reporter Radio: “Er gaat eigenlijk van alles door je heen. Met welke mensen zitten we in de heli? Hoe komen we hier uit? Overleven we dit?” Het zijn vragen waar adjudant Pascal Jonker nog steeds zwetend van wakker schrikt, terwijl het drama zich al bijna tien jaar geleden afspeelde.

Door: Wil van der Schans, KRO Reporter Radio; Bron foto:  ‘Collectie Nederlands Instituut voor Militaire Historie’ 

10 december 2009. De Cougar-helikopter van de Koninklijke Luchtmacht brengt Jonker samen met negen andere passagiers van Kamp Holland naar Kandahar, iets meer dan een half uur vliegen.

“Het was een doodnormale vlucht, tot het moment dat we beschoten werden. We hebben de inslagen gehoord, daarna voelen we de staart wegslaan en op dat moment weet je dat je getroffen bent. De olie drupte op de passagiers. Ik zat met mijn schouder tegen de rugkant van de piloot. Dan zie je dingen gebeuren die niet normaal zijn; de gezagvoerder die zijn handboek pakt, kerstboom-achtige taferelen op het paneel, en een piloot die druk is met aan de pedalen te trekken. Ik dacht: dit was het.”

Uiteindelijk slaagt de piloot er in de heli neer te zetten op een forward operation base van de Amerikanen. De laatste meters valt de helikopter uit de lucht. Wonder boven wonder vallen er geen slachtoffers. Daarna vliegen de passagiers door naar Kandahar. Daar wacht hen een onaangename verrassing. Twee veiligheidsmensen van de luchtmacht nemen de passagiers mee en instrueren hen: de noodlanding was een voorzorgsmaatregel, er was geen sprake van een beschieting. “Als hier ook maar iets van in de media komt, hangen jullie allemaal!”

EXPERIMENTEREN OP SOLDATEN

Een psychiater met internationale bekendheid, de Britse Brigadegeneraal John Rawling Rees, zag het leger in 1945 als een perfectie proeftuin voor de psychiatrie. Hij stelde dat:

“De landmacht en de andere krijgsmachtonderdelen vormen vrij unieke experimentele groepen, omdat ze complete gemeenschappen zijn en het is dus mogelijk experimenten op te zetten, wat in de burgermaatschappij heel moeilijk zou zijn.”1

Het was een sluwe tactiek – speciaal toen het verkocht werd onder het mom van hulp. Soldaten waren immers altijd al een “geketend publiek” dat orders moest opvolgen. Over de hele wereld grepen psychiaters deze gelegenheid aan om soms heel riskante experimenten te doen. Sommige soldaten gaven ze elektroshocks, brachten anderen in diepe coma’s en testten krachtige, bewustzijnsveranderende middelen uit op vele anderen.

Ze werden betrokken bij het werven van militair personeel, personeelsselectie, oefening en discipline.

ANTIPSYCHOTICA: ONVERWACHT OVERLIJDEN

Tussen 2005 en 2011 is het gebruik van antipsychotica in het Amerikaanse leger met1100% gestegen – veel meer dan onder de burgerbevolking.

Zeven verschillende landen alsook de Europese Unie hebben een totaal van 55 waarschuwingen uitgebracht over de schadelijke bijwerkingen van antipsychotica, waaronder:

• 12 waarschuwingen voor dood/plotseling overlijden
• 11 waarschuwingen voor hartproblemen
• 6 waarschuwingen voor afkickverschijnselen
• 6 waarschuwingen voor stuiptrekkingen, beroertes of trillen
• 5 waarschuwingen voor diabetes

http://www.cchrint.org/psychiatric-drugs/antipsychoticsideeffects

PSYCHIATRISCHE MIDDELEN VEROORZAKEN ZELFMOORD

“We hebben onze troepen nog nooit in deze mate gedrogeerd en de huidige toename van zelfmoorden is dan ook geen toeval. Waarom is de psychiatrie niet uit het gezag van de Geestelijke Gezondheidszorgdiensten ontheven? In elke andere leidinggevende positie in het leger, zou er een verandering van leiderschap geweest zijn.”

– Bart Billings, Ph.D., kolonel in ruste en voorheen militair psycholoog

Het leven van een soldaat is veeleisend.

Je wordt getraind om alert, resoluut en geconcentreerd te zijn – en lichamelijk en geestelijk in topvorm te verkeren. Het is een noodzaak.

Maar soldaten die onder de invloed van psychiatrische middelen zijn, laten juist het omgekeerde zien.

“PTSS”: OORLOG TOT EEN ZIEKTE MAKEN OM PSYCHIATRISCHE MIDDELEN TE VERKOPEN.

De zichtbare effecten van gevechtsstress werden al vermeld door schrijvers uit ver vervlogen tijden.

In de laatste, meer recente oorlogen werd het “oorlogsneurose”, “oorlogspsychose” en “oorlogsmoeheid” genoemd. Hoe het ook werd genoemd, al eeuwenlang hebben militairen erkend dat de verschrikkingen van oorlog voor soldaten soms te zwaar zijn om te verdragen.

Tegenwoordig houdt actieve dienst lange uren van zware missies, met lange perioden gescheiden van het thuisfront in voor de soldaat. En als geestelijke en emotionele problemen toeslaan, dan bestaat daar geen twijfel over dat zij echt zijn. Maar ongeacht waar soldaten ook maar naar hulp zoeken, in het huidige militaire bedrijf worden ze vaak naar een psychiater doorverwezen. Dat resulteert gewoonlijk in een psychiatrisch label – een “diagnose” die niet geverifieerd kan worden door enig bloedonderzoek, röntgenfoto of hersenscan.

Omdat er geen tests zijn die ook maar iets fysiek verkeerds kunnen aantonen, weten psychiaters niet wat zij moeten behandelen. Vandaar dat psychiatrische behandeling voor het grootste deel giswerk is met een heel gering wetenschapsgehalte. Dat heeft de psychiaters er niet van weerhouden om honderdduizenden mannen en vrouwen in uniform, te labelen met een “geestelijke stoornis” en hen cocktails van krachtige psychotrope middelen voor te schrijven.

Een ‘love drug’ om van je oorlogstrauma af te komen (MDMA)

Honderdduizenden mensen lijden ernstig en langdurig aan posttraumatisch stresssyndroom. Conventionele therapieën bieden pakweg de helft soelaas. Maar oorlogsveteranen in de VS blijken veel baat te hebben bij een nieuwe therapie, met xtc-grondstof mdma. Ook in Nederland komt een proef. Het is mei 2012 en Nigel McCourry (36) draagt een slaapmasker. Door een koptelefoon hoort de Amerikaanse Irakveteraan meditatiemuziek. Tegenover hem zitten therapeuten: een man en een vrouw. Eerder gaven zij hem een kleine dosis mdma, een kristalvormig poeder dat bekendstaat als love drug en dat de werkzame stof is in xtc-pillen. Zou dit de ex-marinier van zijn posttraumatische stresssyndroom (PTSS) afhelpen?

Zwaar getraumatiseerde oud-militair hoedt nu schapen op zijn oude basis

Hij gaf veertien jaar gevechtstraining en diende in Afghanistan. Andries Kaptijn (45) kwam zwaar getraumatiseerd terug van zijn laatste missie. Hij werd volledig afgekeurd en militair-invalide verklaard. Nu probeert hij zijn leven opnieuw zin te geven door schapen te hoeden op de Oirschotse heide.

Op het terrein van zijn oude eenheid en met zijn honden voelt Kaptijn zich veilig. “Zij zijn mijn spiegel en houden me in het nu. Hier in de natuur is mijn tweede thuis.” Dat de oud-militair het nodig heeft om zich veilig en thuis te voelen, blijkt wel uit wat hij ervaart. Het geluid van een dichtslaande deur of een stofzuiger rakelt beelden van inslaande raketten op. En gaat de bel, dan kan dat voor hem net als een geweer klinken. “Dat komt zó binnen.”

Veteranen Search Team oefent in Etten-Leur: ‘Halt! Daar hangt een spijkerbroek in de boom’

ETTEN-LEUR – Op een meter of vijf van het water steekt Raoul Janssen (53) zijn stok in de lucht. ,,Halt!” De mannen en vrouwen links en rechts naast hem houden direct de pas in. Janssen richt zijn stok op een boom. Daar hangt een jeansbroek tussen de takken. Mogelijk is het een serieus aanknopingspunt in de zaak van een vermiste man.

Zaterdagmiddag nabij de jachthaven en de Westpolderplas in Etten-Leur. Terwijl zonaanbidders neerstrijken op het terras van De Turfvaart, zoeken zo’n twintig leden van Stichting Veteranen Search Team (VST) naar de vermiste persoon.

Gelukkig maar een oefening. Maar focus en concentratie zijn er niet minder om. De VST-vrijwilligers zijn als (voormalige) militairen, politiemensen en bijvoorbeeld marechaussees juist op dat punt goed getraind. Bovendien kijken geüniformeerde diensten met andere ogen de wereld in.

Daar weet de Etten-Leurse Mariska van der Kraats alles van. ,,Als Dennis in het bos loopt, ziet hij precies of er recent over een paadje is gelopen. Gebroken takjes, bladeren die ergens liggen. Ik zie niets, Dennis ziet alles.”

Levensgevaarlijke missies

Afghanistanveteraan Dennis en zijn vrouw Mariska stonden vorig jaar, na de vermissing van de Utrechtse Anne Faber, aan de wieg van het Veteranen Search Team. In december 2017 was de stichting een feit. En daar is de politie zielsgelukkig mee. Want juist veteranen die de ervaring van levensgevaarlijke missies naar oorlogsgebied met zich mee dragen, zijn zeer geschikt voor zoekacties naar vermiste personen of goederen. ‘Gewone’ burgers staan ook al gauw in de rij om mee te mogen zoeken, maar hoe goed bedoeld ook, zij kunnen niet tippen aan de discipline en kundigheid van geüniformeerde diensten. ,,Voor sommige burgers is dat zoeken zelfs een toeristisch uitje”, aldus de Bredase hoofdagent van politie Roel Smulders zaterdag bij de VST-training.

Voor mannen zoals Raoul Janssen en Eric van den Idsert (51) is het volstrekt vanzelfsprekend dat zij als vrijwilligers actief zijn voor VST. ,,Dat zit gewoon in een militair. Het gaat om iets hogers dan jezelf. En we verstaan elkaar zonder een woord te zeggen. De groep waarmee je op missie bent, is heel hecht. Alles voor elkaar. Zo gaat het ook in dit Veteranen Search Team”, aldus Raoul uit Prinsenbeek die in ’93 werd uitgezonden naar het voormalige Joegoslavië en daar het posttraumatisch stress-stoornis PTTS opliep.

Eeuwige herrie

Eric kwam evenmin ongeschonden terug uit Bosnië. De herinnering aan mijnen die onder zijn voertuig werden geschoven, de eeuwige herrie, ontploffingen en inslagen. Nooit een moment van rust. Bungelend boven een ravijn. Kalasjnikovs tegen je hoofd. Hij kan er uren over vertellen en tegelijkertijd is hij van alles kwijt in zijn hoofd. Toch was hij paraat en fris als een hoentje toen de oproep kwam om te zoeken naar Anne Faber.

Raoul en Eric weten hoe ze bij zoekacties ‘op linie moeten lopen’. Hoe ze gefocust moeten blijven op de grondvakken waarvoor ze verantwoordelijk zijn. En hoe essentieel het is om een mogelijk plaats delict niet te verstoren of te vervuilen. Vandaar dat de uitroep ‘Halt’ heilig is. Op die plek gaat de stok eerst de lucht en dan de grond in om de plek te markeren. Vervolgens doet de VST-vrijwilliger letterlijk enkele stappen terug. ,,Het is vervolgens aan de politie om te beoordelen hoe belangrijk bijvoorbeeld een gevonden voorwerp is. Zoekacties gebeuren altijd onder coördinatie van de politie”, aldus Dennis van der Kraats.

Zoeken blijft altijd mensenwerk, ook voor getrainde militairen. Dat bleek ook zaterdag tijdens de oefening toen een pakje sigaretten over het hoofd werd gezien. Zichtbaar balen voor de vrijwilligers. Dennis stelt hen gerust. ,,We geven het beste van onszelf. We doen wat we kunnen.”

 

Bron: www.bndestem.nl

           Franka van der Rijt 21-04-18