Hier het relaas van en een Belgische klas wat mij tot aan tranen toe ontroerde. Mede door de woorden van mijn lief: “Het lijkt wel of hij het over jou heeft.” Tijdens mijn lezingen wordt er vaak gevraagd naar flashbacks, dit was er één van de bovenste categorie. De pijn en het verdriet wat men jaren later nog voelt, wat aanwezig is. De frustraties van geen hulp, ondersteuning. De frustraties van over de traumatische ervaring heen stappen, verder gaan met je leven. Al 42 jaar wordt er gezwegen. Ik weet het was 1974, maar heden ten dage gebeurt het nog steeds. Mijn drive om PTSS in de openbaarheid te brengen, bespreekbaar te maken is door deze aflevering nog groter geworden. Tijdens mijn lezing vertel ik waarom ik dit doe. Nu besef ik dat mijn missie nog niet is geslaagd, dus we gaan 100% door.
De Reünie brengt een Vlaamse klas bij elkaar en stuit op een traumatische gebeurtenis waar al 42 jaar niet over wordt gepraat. In een januarinacht van 1974 breekt er brand uit in het Heilig Hartcollege in het Belgische Heusden. In het internaat liggen dan bijna 300 jongens te slapen. 23 Van hen overleven de brand niet. Als twee weken later de school op het internaat weer open gaat, meldt iedereen zich weer in zijn klas. ‘We gaan er niet te lang bij stilstaan’ zegt de docent, en hij gaat over tot de orde van de dag. In deze bijzondere Reünie komen 14 van de jongens die het hebben overleefd bij elkaar. Ze willen na 42 jaar juist wel stilstaan bij deze traumatische gebeurtenis. De wonden zijn namelijk nog niet geheeld. De scholieren vertellen hoe de brand hun leven heeft getekend, welke keuzes ze daardoor gemaakt hebben in het leven, maar laten vooral zien hoe opgelucht ze zijn dat ze dit voor het eerst met z’n allen kunnen bespreken. ‘Het is een opluchting dat we eindelijk ons verhaal kunnen doen’, zegt Leon. André draagt de brand nog altijd letterlijk met zich mee, zijn lichaam is voor een gedeelte verbrand. Hij was de laatste die nog levend aan de vlammen wist te ontsnappen. Met Patrick Lodiers gaat hij terug naar het internaat en vertelt hij hoe hij de vlammen hoorde bulderen. Nadat Marc aan de brand in het internaat wist te ontsnappen en daarna de aandacht in de pers zag voor deze gebeurtenis wist hij meteen dat hij journalist wilde worden. Nu is hij oorlogsverslaggever en maakte hij in Afrika de meest gruwelijke moorden mee. Aan Patrick Lodiers vertelt hij in Rwanda hoe deze oorlogstrauma’s hem juist op de been houden. De Vlaamse Patrick is inmiddels eigenaar van twee succesvolle kunstgaleries. Maar als hij in grote ruimtes komt zal hij allereerst controleren waar de uitgang is. Hou zou ’s nachts het liefst met zijn kleren aan in bed liggen zodat hij kan vluchten als dat nodig mocht zijn. En nog kan hij dan de slaap niet vatten. Zitten voor het raam vertelt…….
jehebternietvoorgekozen.wordpress.com 