UDEN | Barry van den Boogaard werd in 2011 uitgezonden naar Afghanistan en kreeg door een traumatische ervaring een posttraumatische stressstoornis (PTSS). Om geld op te halen voor andere veteranen gaat hij in september een wandeltocht van ruim 150 kilometer door Schotland maken met Stichting Wounded Warriors. Dat doet hij samen met veertien andere PTSS-veteranen en zijn Hulphond Nelis.
Wat is PTSS?
“PTSS is een posttraumatische stressstoornis. Je krijgt het door een traumatische ervaring. Toen ik in Afghanistan zat zijn er wel zeventig raketaanslagen op de basis geweest. Bij eentje ben ik door het oog van de naald gekropen. Ik liep over de basis toen er vlakbij een raket insloeg, een blindganger, een raket die niet afging. Toen kwam het wel heel dichtbij. Ik ben er toen goed vanaf gekomen, ik stond op en klopte het zand van mijn kleren en ben gaan douchen. Verder heb ik er ook niet meer over nagedacht. Andere militairen lachten om zulke situaties en namen het luchtalarm op en speelde het soms voor de lol af en we lachten erom, we zaten toch immers veilig! Toen ik thuis kwam zei mijn vrouw dat ik veranderd was. Ik was ook zestien kilo afgevallen. Ik vond mezelf helemaal niet anders, maar ik ben uiteindelijk toch met iemand gaan praten en toen brak ik. Ik had al eerder een traumatische ervaring gehad, mijn moeder heeft suïcide gepleegd. De therapeuten bleven daar maar op hameren, maar dat voelde niet goed, want dat had ik al verwerkt. Ik had het gevoel dat er meer aan de hand was. Pas later legde ik de link met de raketaanslag.”
Wat gebeurde er daarna?
“Ik ben uiteindelijk negen maanden opgenomen geweest in Centrum 45 in Oegstgeest. Ik had in die tijd een kort lontje en was erg gefrustreerd. Tijdens de behandelingen mocht ik in het weekend wel naar huis, maar alles was anders. Zo was ik vroeger echt een feestbeest, ik was vaak degene die als laatste naar huis ging. Nu kom ik niet meer op feestjes, dat is te heftig voor mij. Ik was een keer op een verjaardag en toen kreeg ik flashbacks. Alle mensen op dat feestje veranderden in militairen.”
Hoe helpt je hulphond Nelis jou?
“Door Nelis ga ik weer naar buiten. De eerste keer dat ik met hem ging wandelen stonden de tranen in mijn ogen en zei ik: ‘Ik hoor de vogels weer fluiten’. Dat was zo bijzonder. Om nog een ander voorbeeld te geven: ik liep een keer met Nelis door de buurt toen een groepje jongeren vuurwerk afstak. Ik werd meteen enorm getriggerd en viel plat op de grond. Nelis heeft toen zijn natte neus in mijn gezicht geduwd zodat ik weer bij kennis kwam en dat werkte. Ik was toen wel zo boos op die jongeren dat ik er eigenlijk heen wilde gaan, maar Nelis trok aan de lijn en wist mij rustig te houden. Wat wel raar is, als je een hulphond hebt, krijg je geen therapie meer. Je mag de hond namelijk niet meenemen naar therapie, maar ik ga nergens naartoe zonder Nelis. Dat is vreemd. Omdat ik toch vooruit wil, heb ik besloten om de uitdaging aan te gaan in Schotland.”
Wat ga je precies doen in Schotland?
“Met een groep van veertien veteranen die allemaal PTSS hebben, van wie er zeker vijf een buddyhond hebben, ga ik een wandeltocht van 150 kilometer maken. Daar doen we acht dagen over en we slapen in hotels. We halen allemaal geld op voor Stichting Wounded Warriors. Met dat geld hoop ik andere veteranen die ook PTSS hebben te helpen. Mensen die nu op de bank zitten, kunnen volgend jaar dan mee op reis met Wounded Warriors.”
Mensen die Barry willen steunen kunnen geld doneren op de website pifword.com, zoek op Barry van den Boogaard.
Bron: http://www.kliknieuws.nl/
jehebternietvoorgekozen.wordpress.com 