Vandaag kwam ik een YouTube filmpje tegen op Facebook en gelijk had ik herkenning. Ik wist dat er een risico zou bestaand dat ik een moeilijk moment kon krijgen. De titel zegt het allemaal al: Sarajevo Crazy. Lang heb ik nagedacht of ik dit wel hier zou plaatsen. Ik moet het eigenlijk wel plaatsen. Dit laat zien wat wij maanden en maanden hebben moeten ondergaan. De poort uit gaan, maar niet de wetenschap hebben of je ’s avonds weer levend de poort in rijdt. Naast deze onzekerheid ook nog eens de verantwoordelijkheid dragen voor je personeel. Geen seconde rust, doorgaan 24/ 7, maanden lang. Het heeft lang geduurd voordat ik het kon accepteren. Tijd, medicijnen en hulp, gecombineerd met begrip en steun van mijn omgeving is het uiteindelijk gelukt. Nu 23 jaar later kan ik nog steeds een brok in mijn keel krijgen, zelfs tranen wellen op bij het zien van bepaalde beelden. Gelukkig kan ik dit nu gecontroleerd weg zetten.Heerlijk: geen hoofdpijn, geen onrustige nacht, geen kort lontje, maar het besef dat het is geweest zoals het is geweest en dat ik er mag zijn en dat ik daar goed heb gedaan. Mijn zegeningen die ik nu kan tellen en zien.
Noot: In de clip kunnen schokkende beelden zijn. Lees verder