EMDR heeft mij ontzettend geholpen om mijn trauma’s te verwerken. Voordat ik met deze therapievorm begon kreeg ik uitleg van mijn psychologe wat EMDR nu precies inhield en op welke wijze het toegepast wordt.
Over de hele wereld maken duizenden psychologen en psychiaters gebruik van EMDR. Toen enkele jaren geleden de orkaan ´Andrew´ de kust van Florida teisterde, werden zelfs speciale teams van EMDR-deskundigen naar het rampgebied gestuurd. Doel was om de slachtoffers te helpen het trauma te verwerken, en zo het ontstaan van chronische klachten te voorkomen..
Systematisch onderzoek naar het effect hiervan is niet gedaan, maar volgens betrokkenen was het bijzonder succesvol. Er is wèl gedegen onderzoek verricht naar EMDR bij mensen met een Posttraumatische stress-stoornis. Hieruit komt naar voren dat EMDR het in ieder geval nooit slechter doet dan andere therapieën en in sommige gevallen zelfs stukken beter.
Voor wie is EMDR bedoeld?
Hoofdzakelijk voor mensen die een traumatische ervaring hebben gehad en hierdoor moeite hebben om de draad van hun leven weer op te pakken. EMDR heeft een groot voordeel: als het werkt, werkt het snel. Werkt het niet? Dan weet je dat na een keer of drie. Mensen hoeven dan geen tijd te verspillen met een therapie die niet helpt. Een ander voordeel is dat er tot nu toe nog geen bijwerkingen van EMDR zijn gevonden. In het ergste geval doet het gewoon helemaal niets. Hoe werkt EMDR nu precies? Mensen die een traumatische ervaring hebben, kunnen dit voortdurend herbeleven alsof er een film voor hun ogen wordt afgedraaid. Er wordt gevraagd uit deze hele film het meest nare beeld te kiezen, en om hiernaar te blijven kijken. Dan wordt gevraagd hoeveel spanning het beeld oproept. Dat kan worden aangegeven op een schaal van één tot tien, waarbij één staat voor ´helemaal geen spanning´ en tien voor ´het ergste wat je je kunt voorstellen´. Daarna wordt gevraagd om welke emotie het precies gaat, en waar in het lichaam de persoon deze emotie voelt. Sommige mensen voelen hun maag samenballen, anderen hebben een knijpend gevoel in hun keel.
Vervolgens wordt gevraagd wat de persoon over zichzelf denkt als ze dat beeld zien. Als mensen iets naars meemaken, blijken ze namelijk een soort les te leren, een conclusie over zichzelf te trekken. Soms is die conclusie reëel. Iemand die na een verkrachting denkt: ´Degene die me aanviel, was te sterk voor me`, heeft gelijk. Dat was ook zo. Maar vaker wordt een verkeerde conclusie getrokken, bijvoorbeeld:´Ik ben zwak´. De kunst is om in plaats van zo´n gedachte een andere gedachte te stellen, bijvoorbeeld:´Ik kan mezelf verdedigen´. Op dat moment is die nieuwe gedachte voor de persoon niet bepaald geloofwaardig, maar aan het einde van de zitting zou daarin verandering gekomen moeten zijn.
Na deze eerste ´verkenning´ wordt gevraagd om zich te concentreren op het beeld, op het gevoel dat het oproept en om het ´verkeerde´ zinnetje, zoals ´Ik ben zwak´ in gedachten uit te spreken. Tegelijkertijd moet hij of zij, zonder het hoofd te bewegen, met de ogen de hand van de behandelaar volgen; deze wordt ongeveer 24 keer op ooghoogte heen en weer bewogen.
Na deze eerste serie moet de persoon even diep ademhalen, het hoofd ´leegmaken´, en wachten of er nieuwe beelden komen. Dan wordt er gevraagd om zich op het nieuwe beeld of gevoel te concentreren, terwijl er opnieuw met de hand heen en weer bewogen word. Pas als er geen beelden meer komen, word er gestopt. Als de therapie heeft gewerkt, is op dat moment de spanning flink gezakt of zelfs helemaal verdwenen. Ook is de ´nieuwe´ gedachte, bijvoorbeeld die van ´ik kan mezelf verdedigen´ veel geloofwaardiger geworden.
Dit alles neemt normaal gesproken niet meer dan een uur in beslag. Soms is het probleem hiermee opgelost. Soms zijn er meerdere zittingen nodig, omdat de traumatische gebeurtenis vaker heeft plaatsgevonden, of omdat er aan één trauma meerdere gevoelens en gedachten vastzitten die moeten worden ´uitgewerkt´.
Bron: http://www.ptss.info
jehebternietvoorgekozen.wordpress.com 