Vaak zijn er veteranen die door wat ze mee hebben gemaakt of hebben gezien in hun uitzendgebied, getriggerd worden om meer activiteiten te ontplooien. Puur uit menselijk oogpunt. Ik herkende mezelf hier ook in. Na mijn uitzending wilde ik iets gaan betekenen voor een tehuis voor verstandelijk gehandicapten waar ik ben geweest in voormalig Joegoslavië. Ik herinner me nog heel goed dat ik geen flauw idee had hoe ik dit moest oppakken. Gelukkig staat de ontwikkeling niet stil en is dit een boek die een meerwaarde kan zijn voor personen met het zelfde….
Humanitaire initiatieven door oud-militairen in voormalige uitzendgebieden.
Steeds meer veteranen starten humanitaire initiatieven in de landen waarnaar zij als militair uitgezonden zijn geweest. Van het steunen van een weeshuis in Indonesië tot het bouwen van complete bruggen in Afrika. Dat blijkt uit een verkennend onderzoek dat in opdracht van NCDO en Stichting het Veteraneninstituut (SVi) is uitgevoerd. Het is een ontwikkeling die past in de trend van kleinschalige particuliere initiatieven op het gebied van ontwikkelingssamenwerking. Maar bij oud-militairen is er ook sprake van specifieke kenmerken. Zo is de kiem van veel projecten van veteranen meestal al gelegd tijdens de militaire missie en wordt er dankbaar gebruikgemaakt van specifieke militaire kwaliteiten om de projecten zelf te realiseren. En vaak blijken de indrukwekkende ervaringen tijdens een uitzending een belangrijke rol te spelen in de motivatie om dergelijke initiatieven te nemen. Of, zoals een veteraan het verwoordt in één van de in dit boek opgenomen interviews: “Eigenlijk wil ik nu als mens doen wat ik als militair niet kon doen.”
QV Uitgeverij, 122 pagina’s
jehebternietvoorgekozen.wordpress.com 